مرکز خرید فروش قیمت پودر پیاز و سیر ادویه

راوی دوران دفاع مقدس گفت: البته ما نباید راهیان نور را خام‌فروشی کنیم بلکه باید آن را فرآوری کنیم و از آن خروجی‌هایی بگیریم که مثلاً یکی از آن خروجی‌ها، سبک زندگی است که اساس آن سیره‌ی شهدا است.
به گزارش مشرق، به‌مناسبت فرارسیدن ایام سفرهای کاروان‌های راهیان نور به مناطق عملیاتی دوران جنگ تحمیلی، بخش دفاع مقدس پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR در گفت‌وگویی با جناب آقای حسین یکتا از راویان دوران دفاع مقدس و از مسئولان سابق ستاد راهیان نور، به بررسی نکاتی درباره‌ی آثار این اردوها و چگونگی شکل‌گیری و تاریخچه‌ی آغاز سفرهای راهیان نور پرداخته است.

بیشتر بخوانید:

مداحان معروف و حسین یکتا در سرزمین شهدا +عکس
فیلم / روایت حسین یکتا از چهل سالگی انقلاب

به‌عنوان سؤال اول با توجه به اینکه نسل امروز اطلاعات کمتری از تاریخچه شکل‌گیری راهیان نور دارد، برای ما پیرامون تاریخچه‌ی راهیان نور مقداری توضیح دهید. چه شد که این اتفاق افتاد و این فضا شکل گرفت؟

ببینید ما اگر بخواهیم درباره‌ی تاریخچه‌ی راهیان نور -یعنی بازدید از مناطق عملیاتی، مقتل و مدفن‌الشهدا- صحبت کنیم، باید به خود جبهه برگردیم. زمان جنگ، گاهی اوقات گروهی از مادران و پدران شهدا به جبهه علی‌الخصوص پادگان‌ها و محل‌های آموزشی می‌آمدند. به‌نظر من تاریخچه‌ی راهیان نور به آن زمانی که پدران و مادران شهدا برای بازدید از مقتل شهیدشان یا جایی که شهیدشان مفقودالاثر شده بود، به جبهه می‌آمدند برمی‌گردد. در آن منطقه‌ی عملیاتی، آن‌ها به‌دنبال برقراری یک ارتباط روحی و معنوی با فرزندشان بودند. حتی آن موقع بازاری‌هایی که برای کمک‌رسانی و پشتیبانی به جبهه می‌آمدند، یک بازدیدی هم از خط می‌کردند. تقریباً این رفت‌وآمدها و دید و بازدیدها از محل رزم و شهادت رزمندگان از زمان جنگ شروع شد، ولی نه با اسم راهیان نور.

اسم “راهیان نور” و بازدید مناطق عملیاتی، هم‌زمان با شروع تفحص شهدا کم‌کم بر سر زبان‌ها افتاد. به‌تدریج با پخش شدن اخبار و فیلم‌های تفحص شهدا، و باز شدن معبرهایی در فکه و طلائیه و بازخوردهای زیادی که نیروهای تفحص در برگشت از منطقه داشتند و این را برای دیگران تعریف می‌کردند، تقریباً رفت‌وآمدها به منطقه هم بیشتر شد. پس می‌توانیم بگوییم نقطه‌ی شروع از تفحص بود. اما اگر بخواهم تعبیر زیباتری از این قضیه بگویم، به اعتقاد من از وقتی که شهدا رخ نشان دادند، جاذبه‌ای ایجاد شد و باعث شد خیلی‌ها را به رفتن به این سفر، مشتاق و جذب کنند. تقریباً این اتفاق از سال ۷۲ یا ۷۳ رخ داد اما دلیلی که باعث شد این قضیه قوت بیشتری بگیرد، به اعتقاد من زمانی بود که آقا، بحث شبیخون فرهنگی یا تهاجم فرهنگی را مطرح کردند.

یادم می‌آید اولین گروه‌هایی که به راهیان نور رفتند دانشجوها بودند. یعنی آن روز، دانشجوها پرچم‌دار این حرکت فرهنگی شدند و بعد از آن‌ها اقشار و اصناف آمدند. بعدها گروه‌های دانش‌آموزی اضافه شدند و الان هم که آحاد و عموم مردم با اتوبوس در قالب کاروان‌های راهیان نور یا حتی با ماشین‌های شخصی‌شان به بازدید از مناطق عملیاتی می‌آیند.