مرکز خرید فروش قیمت پودر پیاز و سیر ادویه

بخشی از خاطرات رهبر معظم انقلاب در کتاب «خون دلی که لعل شد» به فجایع رژیم پهلوی در مدرسه فیضیه اختصاص دارد.
۰۲ فروردين ۱۳۹۸ - ۰۱:۳۳ 
فرهنگی 
ادبیات و نشر 
نظرات 

 

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، کتاب 424 صفحه‌ای «خون دلی که لعل شد» به‌همت محمّدعلی آذرشب گردآوری شده است. این کتاب ترجمه‌ فارسی کتاب «إنّ مع الصّبر نصراً» زندگینامه رهبر معظّم انقلاب است که توسط انتشارات انقلاب اسلامی چاپ و روانه‎ بازار نشر شد.

کتاب حاضر شامل بیان حکمت‌ها، درس‌ها و عبرت‌هایی است که به‌فراخور بحث‌ها بیان شده و هر کدام از آنها می‌تواند چراغ راهی برای آشنایی مخاطب کتاب به‌ویژه جوانان با فجایع رژیم پهلوی، و همچنین  سختی‌ها، مرارت‌ها و رنج‌های مبارزان و در مقابل، پایمردی‌ها، مقاومت‌ها، خلوص و ایمان انقلابیون باشد. به‌گفته آذرشب، این خاطرات حدود 20 سال پیش در جلساتی که درباره ادبیات و جهان عرب برگزار می‌شد، مطرح شده است.

بخشی از خاطرات این کتاب به فجایع رژیم پهلوی در مدرسه فیضیه اختصاص دارد که در ادامه منتشر می‌شود:

امسال عید نداریم

حلول سال نو نزدیک شد. ایرانیان بنا بر رسم معهود، می‌بایستی در آغاز سال نو با شادی و سرور و جامه‌های نو ودید و بازدید به استقبال بهار بروند. امّا امام پیشاپیش اعلام کرد ما سوگواریم و امسال عید نداریم.

علّت این اعلام، حمله به تظاهرات مسالمت آمیزی بود که در تهران صورت گرفت و گروهی از مؤمنین- از جمله آیت‌الله سیّد احمد خوانساری، از مراجع وقت ایران- در آن شرکت کردند. حضور یک مرجع در تظاهراتی مردمی، امر شگفت‌انگیزی بود. شگفت‌انگیزتر از آن، حمله‌ دژخیمان شاه به چنین تظاهراتی بود که این مرجع در آن شرکت داشت. آنها به ضرب و جرح تظاهرکنندگان  پرداختند؛ حتّی خود آقای خوانساری هم صدمه دید.

حجت الاسلام ابراهیم بهاری کارشناس مذهبی و امور دینی در خصوص نتایج اعتکاف گفت: محاسبه و مراقبه از نتایج اعتکاف در مسجد است.
حجت الاسلام ابراهیم بهاری، کارشناس مذهبی در گفتگو با خبرنگار مهر در خصوص آئین اعتکاف در قرآن گفت: در آیات قرآن کریم نسبت به این موضوع اشاره شده است که افراد برای این مراسم چه شرایطی را باید رعایت و چه اصولی را پیاده کنند. وجود مبارک پیامبر اکرم یکی از کسانی است که اعمال مربوطه به اعتکاف را انجام داد. خداوند در سوره بقره آیه ۱۲۵ صراحتاً از اعتکاف یاد می‌کند «وَعَهِدْنَا إِلَی إِبْرَاهِیمَ وَإِسْمَاعِیلَ أَنْ طَهِّرَا بَیْتِیَ لِلطَّائِفِینَوَالْعَاکِفِینَ وَالرُّکَّعِ السُّجُودِ»

وی با اشاره به آیه ۱۲۵ سوره بقره افزود: جریان این آیه زمانی مطرح می‌شود که به حضرت ابراهیم و فرزندش اسماعیل دستور داده شد تا خانه را از مجموعه آلودگی‌های ظاهری تطهیر کنند و مجموعه بیت را طهارت ببخشند و قرآن چند آیه بعدتر اشاره می‌کند که «و انتمعاکفون للمساجد» یعنی دستور می‌دهد که در مسجد اعتکاف کنید که وجود پیامبر نیز این را اجرا کرده است.

حجت الاسلام بهاری در خصوص شرایط اعتکاف تصریح کرد: اعتکاف حداقلش سه روز و حداکثرش ده روز است که بیش از آن جایز نیست و در این سه روز کسی که قرار می‌گیرد روزه روز اول و دوم آن مستحب است اما اگر کسی این دو روز را روزه گرفت روزه روز سوم آن واجب می‌شود و نمی‌تواند آن را ترک کند و این را باید توجه داشته باشد.

وی ادامه داد: معتکف در مسجد قرار می‌گیرد چرا که ناب‌ترین و عالی‌ترین مکان عالم هستی مسجد است و در آنجا به عنوان مهمان پروردگار قرار می‌گیرد. گرچه در آیات متعددی و سوره‌هایی مثل طه، اعراف، شعرا، انبیا به مساله اعتکاف اشاره شده است و دور کردن خود را از مسائل دنیوی اولین حالتی بوده است که وجود پیامبراکرم (ص) به آن می پرداخته است. همچنین اتفاق بزرگی که وجود نازنین پیامبر (ص) در زمان اعتکاف بدان توجه داشته‌اند محاسبه و مراقبه بوده است. اول به محاسبه خود می پرداخته است که در طول سال گذشته چه کرده و بعد هم مراقبه داشته است برای سال بعد یعنی مراقبه و محاسبه را هردو وجود مبارک پیغمبر رعایت می کرده است.

این کارشناس مذهبی با تاکیدبر اهمیت و نقش محاسبه افزود: مراقبه هرروز و هر لحظه باید باشد چرا که حمله شیطان هرلحظه بسوی انسان است و از آنجایی که در اعتکاف فرصتی برای انسان به وجود می‌آید که از تمام تعلقات دنیایی قطع رابطه می‌کند و وارد فضای معنوی داخل مسجد می‌شود در آنجا معتکف با خود مرور گذشته می‌کند.

وی با تعریفی از ایام البیض گفت: ایام البیض یعنی ایام روشنایی و سپیدی ماه در ازایامسیزدهم وچهاردهم از اول شب تاآخر شب کامل است و به این دلیل به این ایام، ایامالبیض گفته می‌شود. اعتکاف نیز مختص ماه رجب نیست ما در ماه رجب و ایام البیضتأکیدات فراوانی برای اعتکاف درروایات داریم.

صفحه اصلی
سیاسی
ورزشی
بین الملل
اقتصادی
اجتماعی
فرهنگی
استانها
رسانه ها
بازار
عکس
فیلم
گرافیک و کاریکاتور
 

 
سروده‌هایی در رثای عقیله بنی هاشم:«دمشق جمع پریشان کربلا و بقیع است»
مجموعه اشعار آیینی ویژه شهادت حضرت زینب سلام الله علیها منتشر شد.
۰۲ فروردين ۱۳۹۸ - ۱۰:۵۰ 
فرهنگی 
ادبیات و نشر 
دین ، قرآن و اندیشه 
نظرات 

 

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، حضرت زینب(س) بانویی که نه تنها در زنان، بلکه در مردان عالم، کمتر نظیرش را می‌توان دید. توانا بانویی که عالی‌ترین نمونه‌ای از شهامت و دلیری، دانش و بینش، کفایت و خردمندی، قدرت روحی و تشخیص موقعیت بوده وهر وظیفه‌ای از وظایف گوناگون اجتماعی را که به عهده گرفت، به خوبی انجام داد.

در تاریخ شهادت حضرت زینب کبری (س) سومین فرزند امیرمومنان حضرت علی (ع) اختلاف نظر وجود دارد، اما مشهور این است که آن حضرت در 15 رجب سال 62 هجری روز یکشنبه به شهادت رسیده است. 

در ادامه مجموعه اشعار آئینی ویژه شهادت حضرت زینب سلام الله علیها  را باهم می خوانیم:

قاسم نعمتی

حسین خواهر تو بر غمت دچار شده
دلم هوای تو کرده که بی قرار شده

تمام موی سرم ، پینه های دستانم
خودت بیا و ببین که چه گریه دار شده

مگر نگفتم عزیزم که بی تو می میرم
همیشه قاتل عاشق غم نگار شده

در احتضار کنار تمامتان بودم
برس به داد دلم وقت احتضار شده

اگر تو کشته ی اشکی دو دیده ی تر من
برای روضه ی تو سفره دار شده

ز خاطرم نرود خاطرات کرببلا
دوباره دور و بر من پر از غبار شده

به روی چادر من جای پای قاتل توست
لگد به روی لگد بر تنم نثار شده

دم غروب به آتش گرفته ای گفتم
بدو عزیز دلم موقع فرار شده

میان آن همه نامحرمان خودت دیدی
چگونه خواهری بر ناقه ها سوار شده

سر تورا سر بازار بس که رقصاندند
گلوی خشک تو دیدم که تار تار شده

زنان کوفه همه سنگ باز قهارند
چقدر راس تو با سنگها شکار شده

رباب موی سرش کند و داد زد زینب
ببین سر پسرم سهم نیزه دار شده

میان بزم شراب آمدم به دنبالت
یکی به طعنه صدا زد ببین چه خار شده

حرامزاده ای از دختران کنیزی خواست
از آن به بعد سکینه گلایه دار شده

افراد زیادی با شناسنامه انسانی، به دنیا می‌آیند، سالیانی زندگی می‌کنند و آنگاه می‌روند اما تاریخ بشری در میان خیل کثیر آنان، تنها عده محدودی را «بزرگ» می‌بیند. رمز جاودانگی این افراد، در چیست؟

به گزارش ایسنا، محمد جواد لسانی- محقق و پژوهشگر دینی در یادداشتی که به صورت اختصاصی در اختیار ایسنا قرار داد، در وصف و بزرگی حضرت زینب (س) آورده است:

این تعداد اندک اما بزرگ، چه کسانی هستند؟ جهان معنایی آنها چه چیزی ست که بر لوح تاریخ برجسته می‌شوند و همچون ستارگان می‌درخشند؟ برای پاسخ به این پرسش سنگین نمی‌توان شتاب کرد، بلکه باید با تأمل و مکث با آن برخورد کرد. به زبان ساده می‌توان گفت که روش نیکوی آن بزرگان، رستن از تعلقات و بندها بوده تا عروج انسان آسان شود. آموختن این روش، امکان پذیر است تا دیگران هم بتوانند این راه را طی کنند. برکاتی هم نصیب آدمی می‌کند؛ از جمله آنکه او را از تحقیر و کوچک شدن، نجات می‌بخشد. هر کدام از پیشگامان طریق، قطعاً، ره توشه‌ای داشته‌اند تا با تکیه بر آن سرمایه معنوی، بتوانند الگوی دیگران شوند. اصل تربیت فرزند حرف اول را می‌زند با او چگونه باید رفتار کرد که او را در اجتماع، برتر کند؟ شاید در همه آئین‌های آسمانی، این معنای مشترک بوده که آموختن آیات حق و آشنایی فرزند با حقایق هستی، همچون نان شب ضروری است تا وجودی معنوی و اصیل، از خانه تا اجتماع بالنده شود. تاریخ را باید ورق زد. شناختن این افراد مشکل نیست. رسیدن به حقیقت، با مطالعه زندگی حق جویان آسان‌تر است.

در این راستا، شخصیت پر فروغ حضرت زینب کبری (س)، می‌تواند نمونه مسلمی باشد که با دقت در سیره آن بانوی گرامی، راه‌های عزت و تعالی را از رفتار آن حضرت آموخت. باید گفت که این بانوی آزاده، شیوه نگاه به جهان هستی را، از مکانی غنی و نورانی الهام گرفت. گام نخست این بوده؛ دانستن علم زندگی از هر چیز دیگری مهم تراست. کانون معنوی انسان سازی از خانواده مکرم آن حضرت آغاز شد تا رزقی نیکو به این فرزند برسد. رزقی که قابلیت داشت از وی انسان نیرومندی بسازد تا در میان تهدیداتی که از سوی عوام قدرت پرست اعمال می‌شد بتواند چون دژی تسخیر ناپذیر نمودار شود و صدمات و بلایا بر او اثری نداشته باشد. پایه‌های این دژ، بر ایمان، و بامش بر توکل استوار بود. آن حضرت یکدلانه بر آنچه در خانه آموخت، عاقلانه عمل کرد تا مهمترین صفت آن حضرت، «عقیله» باشد و با این ره توشه تصمیم می‌گیرد در سفری خطیر، دوش به دوش برادرش، حضرت امام حسین (ع) قرار گیرد تا مدافع حقیقتی شود که اشرافیت حاکم، سال‌های مدیدی تلاش کرد آن را وارونه جلوه دهد. چه زیبا می‌توان تعبیر کرد که گویا پس از شهادت مردان حماسه آفرین، نوبت به این بانو رسیده است تا قابلیت‌های خویش را نمایان سازد پس، کاروان را در غیاب پرچم دار آن، راهبری می‌کند. پیام عاشورا می‌تواند زنده بماند و همه جا شنیده شود. نباید در خاک کربلا پنهان شود.

او کاروان خسته و زخمی را به دوش می‌کشد و با اسیران هم بندش راهی شام می‌شود تا در کاخ خلافت موروثی، خطبه‌ای حکیمانه بخواند و بدین طریق، پیروزی حقیقی را در تاریخ به اثبات رساند. خطابه حضرت زینب (س) چنان است که گویا او بر مسند نشسته است و خلیفه در بند است: «…ای یزید آیا گمان می بری که توانستی اطراف زمین و آفاق آسمان را بر ما تنگ بگیری و راه چاره را بر ما ببندی؟ …زود باشد که به اجدادت ملحق شوی و آرزو کنی کاش گنگ و شل بودی و نمی‌گفتی آنچه را که گفتی و نمی‌کردی آنچه را که مرتکب شدی…هرگز ننگ این ستم را از خود نتوانی زدود… روزهای قدرت تو اندک و جمعیت تو رو به پراکندگی ست…» زبان حال بانوی صبر این است که حق با خلیفه‌ای نیست که با تزویر و دروغ به مسند نشسته تا هرچه می‌گوید به نام ارزش‌های دین حسابش کنند.

خلیفه می‌خواهد همه مردم مطیع محض او شوند. این همان بردگی فکری است که خداوند از موحدانش نمی‌خواهد. بانوی معلمه، جانانه بر این پیام، ایستادگی می‌کند. کار حاکمیت چنان می‌شود که عقب نشینی می‌کند و دستور می‌دهد کاروان آزاد شده تا مدینه با احترام مشایعت شود.

در بخش پایانی، به ستم‌های پنهانی که در سده‌های اخیر به این بانوی ایمانی روا شده اشاره‌هایی می‌شود. از شمار آن ستم‌ها یکی این است که سعی شده در مجالس سوگ آن حضرت، با صفاتی ناروا چون ستم کش و بلاکش، مستمعین را تحت تأثیر قرار دهند و آدمی عاجز و حیران را به جای این شیرزن بنشانند او هرگز زینب کبری (س) نیست. ظلم دومی که بر این بانوی بزرگوار رفته، آن است که صفت «اسوه بودن» او، از نظر مخاطبانش، پنهان مانده است.

مسلماً ستایش انسان بزرگی چون او، حق آن بانوی معظم است اما تعریف و تمجید، معیار درستی می‌طلبد نه آنکه این منقبت خوانی به شکل غلوآمیز، چنان باشد که هیچ زنی فکر نکند که او هم می‌تواند «زینبی» شود و سیره آن حضرت را آینه زندگی خویش قرار دهد. اما دین، چیز دیگری از پیروانش می‌خواهد؛ به طوری که مطابق آموزه‌های آیات الهی، هر انسانی، در هر زمانه‌ای، می‌تواند رهرویی چون او شود. این بانوی صبر و استقامت، بشری طبیعی چون دیگران است با این تفاوت که او مومنانه عمل می‌کند و بر اساس کلام خدا، گام در راه می‌نهد تا جایی که توفیق می‌یابد تا به قله شرف و تعالی نائل شود و رضای خداوندی هم در همین ایستادگی معنا می‌یابد. او با زبان رسای خویش که از تربیت عزت آفرین او سرچشمه می‌گیرد ستم‌های رفته را فاش می‌کند تا رهروانش آگاه شوند و بدانند که حق آن چیزی نیست که از دهان یک غاصب قدرت بیرون می‌آید. حضور او در صحنه اجتماع، خود یک سند است تا جامعه به خواب رفته را بیدار کند. سرانجام آن حضرت پس از تحمل سختی‌ها و رنج‌های فراوان که وی در نگاهش، آنها را جز «زیبایی» ندیده است به تاریخ پانزدهم رجب سال ۶۲ هجری به سن ۵۶ سالگی در مدینه‌النبی به دیدار معشوق ازلی می‌شتابد. راه نورانی آن حضرت، پر رهرو باد.

برنامه‌های نوروزی طرح «آرامش بهاری» در ۲ هزار و ۲۰۰ بقعه و ۴۰ نقطه گردشگری از ۲۸ اسفند سال ۹۷ آغاز شده و تا ۱۴ فروردین سال جاری ادامه خواهد داشت.

به گزارش ایسنا، به نقل از سازمان اوقاف و امور خیریه این طرح به همت معاونت فرهنگی، اجتماعی سازمان اوقاف و امور خیریه و با بسیج بخش‌های مختلف این سازمان با اهدافی همچون تبدیل بقاع متبرکه به قطب فرهنگی با استفاده از ظرفیت تعطیلات نوروزی، تقویت باورهای دینی و مذهبی و ارتقای سطح فکری، فرهنگی زائران و مسافران نوروزی، تبلیغ و ترویج سبک زندگی و سنت‌های اصیل اسلامی ایرانی در ایام نوروز و خدمت رسانی مطلوب و ایجاد رضایت و علاقه‌مندی در زائران بقاع و اماکن متبرکه اجرا می‌شود.

‎این گزارش می‌افزاید: ۲ هزار و ۷۵۰ روحانی اعزامی، بومی و مستقر در بقاع در طرح آرامش بهاری امسال حضور خواهند داشت.

‎برگزاری مراسم غبارروبی و عطرافشانی بقاع متبرکه، حضور روحانی و اقامه نماز جماعت در کلیه بقاع متبرکه مجری طرح، ارائه خدمات رفاهی، اسکان زائران و مسافران در زائرسراها، راه‌اندازی ایستگاه‌های سلامت در بقاع مجری طرح در راستای اجرای طرح مهر تندرستی، برپایی ایستگاه‌های صلواتی، برپایی خیمه‌های معرفت شامل غرفه‌های گفتمان دینی، پاسخگویی با مسائل شرعی و سبک زندگی و…، برپایی غرفه کودکان و غرفه عفاف و حجاب و اجرای برنامه‌های ویژه به‌صورت نمایشگاهی و مسابقات فرهنگی برای کودکان و نوجوانان از جمله مهم‌ترین برنامه‌های نوروزی طرح آرامش بهاری محسوب می‌شود.